Bir karardaki nefes
Bir karara vardığım zaman derin bir nefes almış gibi hissediyorum. Ciğerlerim devamında ne geleceğini bilmediği halde rahatlıyor. Nefes alıyorum işte. Sonucu iyi ya da kötü bilinmez. Belki de daha sonrasında pişman olacağım. Gerçi kafamın içi öyle değişik bir şekilde çalışıyor ki asla tam olarak pişman olmuyorum. Çünkü bir karara varmadan önce o kadar derin düşünüyorum ki derinlerde haklı olduğumu hissettiğim ilk an kararı vermiş oluyorum. Bir şekilde haklıyım işte. Bazı şeyleri sadece dünyevi anlamda yapmazsın. Ruhun için de karar vermen gerekir. O yüzden işin içine ruh girince ister istemez haklı oluyorsun. Bir noktada da bu benim hayatım. Bazen sırf tutunacağın bir yer var diye dipte bekleyemezsin, ayaklarınla kendini yüzeye itmen gerekir. Hem de tutunmadan.
